Αναμνήσεις από το Ρέθυμνο του 20ου αιώνα

 

                     του Ανδρέα Κούνουπα

 

Το Ρέθυμνο δεν είναι η πατρίδα μου.

Ή μάλλον θα το πω αλλιώς.

Έχω τρεις πατρίδες: Θεσσαλονίκη , όπου γεννήθηκα και έζησα μέχρι τα 27 μου, Σπέτσες,  αγαπημένες όπου έζησα για 10 χρόνια και γέννησα τα παιδιά μου και Κρήτη αγαπημένη, όπου με έσυρε ο Καζαντζάκης (μαζί με την καρδιακή μου φίλη).

Με το βιβλίο αυτό, του φαρμακοποιού του Ρεθύμνου Ανδρέα Κούνουπα, από τον οποίο έχω αχνές μνήμες από τη δεκαετία του 1980, ταξίδεψα στον εικοστό αιώνα στην πόλη που διαλέξαμε να ριζώσουμε. Αυτό, από μόνο του, κάνει το παρόν βιβλίο πολύ ενδιαφέρον για μένα.

Όμως, είναι η προσωπική ιστορία του συγγραφέα, που αντικαθρεφτίζει την κοινωνία και την ιστορία της πόλης του εικοστού αιώνα, που παρουσιάζει επίσης πολύ ενδιαφέρον και όχι μόνο στους ντόπιους.

Αρχίζει τη διήγησή του από το Ρέθυμνο μετά την Τουρκοκρατία, με λεπτομέρειες από την κοινωνική ζωή της πόλης, που φωτίζουν την καθημερινότητα των πολιτών, συνεχίζει με την ιστορία της πατρικής  οικογένειάς του, γιατί, όπως γράφει κάπου, θα ήθελε να αφήσει αυτές τις μνήμες στα παιδιά και τα εγγόνια του.

Το επόμενο κεφάλαιο έχει τίτλο: Από το σχολείο, στη Μακρόνησο. Εκεί, περιγράφει πώς βίωσε ο ίδιος τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ρέθυμνο κατά τον Ελληνο –Ιταλικό πόλεμο, την κατάληψη του Ρεθύμνου από τους Γερμανούς, και πώς βίωσαν οι κάτοικοι της πόλης τον βομβαρδισμό της, πώς αναπτύχθηκε και έδρασε η ΕΠΟΝ στο Ρέθυμνο. Λεπτομέρειες από τη δράση και τα σαμποτάζ στον κατακτητή, που τα έχουμε διαβάσει στην Ιστορία , αλλά εδώ τα βλέπουμε προσωποποιημένα με ονόματα γνωστών ανθρώπων της πόλης. Μετά ακολουθούν οι αγώνες του ΕΛΑΣ στο Ρέθυμνο, με όλες τις μάχες και τις πράξεις αντίστασης των Ρεθυμνιωτών κατά του κατακτητή.

Αναφέρεται στην περίοδο μετά τον πόλεμο, όταν σπούδαζε στην Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών και τη διακοπή των σπουδών του για να υπηρετήσει τη θητεία του. Την απογοήτευσή του, όταν αντί να αναγνωριστεί η αντίστασή τους ενάντια στον εχθρό, στάλθηκε στο στρατόπεδο της Μακρονήσου, μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του, για να απαρνηθούν την ιδεολογία, που τους ώθησε στον αγώνα της ζωής τους, για την ειρήνη και το δίκιο του λαού.

Ωστόσο, παρόλα αυτά κλείνει το αυτοβιογραφικό βιβλίο του με αισιόδοξα μηνύματα, έχοντας μπροστά του το όραμα μια δίκαιης κοινωνίας.

Ένας φάρος να φωτίζει το μέλλον και να δίνει ελπίδα και δύναμη στους νέους να αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή για όλους, ο Φαρμακοποιός στο Ρέθυμνο, Ανδρέας Κούνουπας (1921 -2016).

Το βιβλίο αποφάσισαν να εκδώσουν, οκτώ χρόνια μετά τον θάνατό του, τα παιδιά του, Ελεάννα Κούνουπα και Γιάννης Κούνουπας, για να αποτελέσουν οι Αναμνήσεις του πατέρα τους από τα πολυτάραχα χρόνια του εικοστού αιώνα που περιγράφει, άλλη μία πηγή για την "ιστορία του Ρεθύμνου , που τόσο αγάπησε αλλά και όλης της Ελλάδας".