Η Τριλογία των Επαναστάσεων

του John Banville

    

v  Το πρώτο μυθιστόρημα στην τριλογία είναι «Ο Ντόκτορ Κοπέρνικος» που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1976.

Στην αρχή διαβάζουμε τη μυθιστορηματική ζωή του Καθολικού ιερέα Νικολάου Κοπέρνικου, που μεγάλωσε υπό την κηδεμονία του επισκόπου θείου του, καθώς οι γονείς του πέθαναν νωρίς.

Παρά το γεγονός ότι ο θείος του ήθελε να τον κάνει επίσκοπο, κάπως αργά ο Νικόλαος Κοπέρνικος στράφηκε προς την αγάπη του για τον έναστρο ουρανό.

Βασισμένη σε ιστορικά στοιχεία, η αφήγηση του Μπάνβιλ μας μεταφέρει στην Πρωσία του τέλους του 15^ου  και των αρχών του 16^ου αιώνα, όταν ο μαθηματικός, αστρονόμος και ιερέας προσπαθούσε αφενός να επιβιώσει οικονομικά και αφετέρου να αφιερωθεί σε αυτό που τον ενδιέφερε, την αστρονομία.

Απέφευγε να δημοσιεύσει τη θεωρία του, μέχρι το τέλος της ζωής του, ίσως γιατί δίσταζε να βρεθεί αντιμέτωπος με την επικρατούσα από τον 2^ο αιώνα αντίληψη του Πτολεμαίου σύμφωνα με την οποία το κέντρο του σύμπαντος ήταν η γη και ο ήλιος και όλοι οι πλανήτες γύριζαν γύρω από αυτήν.

Χωρίς να γνωρίζει το ηλιοκεντρικό σύστημα του Αρίσταρχου από τον  3^ο αιώνα π. Χ., το ξαναανακάλυψε.

 Δεν δημοσίευσε όμως ποτέ ο ίδιος το έργο του αλλά κάτω από την πίεση του βοηθού του, Ρέτικους τυπώθηκε η περίφημη εργασία του και το βιβλίο του τοποθετήθηκε στο νεκροκρέβατό του, λίγο πριν πεθάνει.

Παρεμβάλλονται γράμματα από τα πρόσωπα του βιβλίου προς διάφορους αποδέκτες και ο Μπάνβιλ συνεχίζει με αυτόν τον ευφάνταστο τρόπο, μέσω των γραμμάτων, τη διήγηση της ιστορίας του.

Ή αλλού αναλαμβάνει σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση ο Ρέτικους, ο βοηθός του, να διηγηθεί από τη δική του πλευρά τις προσπάθειές του να πείσει τον δάσκαλό του να δημοσιεύσει το έργο του.

 

 

v  Πέντε χρόνια αργότερα, το 1981, ο Μπάνβιλ δημοσιεύει ένα ακόμα ιστορικό μυθιστόρημα, αυτήν τη φορά για τον Κέπλερ.

Με αυτό μας ταξιδεύει στην Πράγα του 17^ου αιώνα και σε κάποιες άλλες γερμανικές πόλεις της εποχής της θρησκευτικής μεταρρύθμισης. Αφηγείται με τρόπο συναρπαστικό τη ζωή του άλλου μεγάλου αστρονόμου, του Γερμανού Γιοχάνες Κέπλερ, ο οποίος βασιζόμενος στη θεωρία του Κοπέρνικου ανακάλυψε τους δικούς του νόμους του σύμπαντος και έτσι οδηγήθηκε η ανθρώπινη γνώση στην Επιστημονική επανάσταση του 17^ου αιώνα και συνεπώς στη σύγχρονη εποχή.

Πολυτάραχη ζωή ενός ανήσυχου πνεύματος, οπαδού του Λουθηρανισμού, πράγμα το οποίο κάνει τη ζωή του ακόμα πιο δύσκολη με εξορίες από τη μια πόλη στην άλλη. Διαβάζεις και ζεις στην εποχή της διαμάχης της Καθολικής εκκλησίας με τη Λουθηρανική πίστη, στην κεντρική Ευρώπη του 17^ου αιώνα παράλληλα με τη ζωή του μεγάλου αστρονόμου.

Ο ίδιος δεν παραδέχεται την αστρολογία, όμως συχνά αναγκάστηκε να δημιουργήσει αστρολογικούς χάρτες για αυτοκράτορες στην αυλή των οποίων φιλοξενούνταν, αρχικά ως βοηθός του μεγάλου Δανού αστρονόμου Τύχο Μπράχε.

 Ο Μπράχε είχε την εύνοια και των Δανών βασιλέων οι οποίοι του παραχώρησαν ένα ολόκληρο νησί όπου μπόρεσε να στήσει ένα υπερσύγχρονο για την εποχή παρατηρητήριο του ουρανού και συνεπώς είχε μαζέψει πολλά και σημαντικά ευρήματα. Μετά τον θάνατό του, έγινε ο Κέπλερ ο αστρονόμος του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για ένα διάστημα, από όπου τελικά διώχτηκε, λόγω της Λουθηρανικής πίστης του, από τον επόμενο Αυτοκράτορα.

 Χρησιμοποίησε τις σημειώσεις του Τύχο Μπράχε για να ολοκληρώσει τους Νόμους του.

Την ίδια εποχή παρατηρούσε τους ουρανούς και ο Γαλιλαίος με ένα βελτιωμένο τηλεσκόπιο που εφηύρε ο ίδιος και ο οποίος, όμως αρνιόταν να επικοινωνήσει με τον Κέπλερ.

  

v  Το τρίτο μέρος της Τριλογίας έχει τίτλο Το γράμμα του Νεύτωνα. Είναι μια νουβέλα που δημοσιεύεται το 1982, ένα χρόνο μετά τον «Κέπλερ».

Το βιβλίο αφορά στην περιπέτεια ενός φιλόδοξου βιογράφου του Νεύτωνα, ο οποίος θέλει να γράψει μια μελέτη πάνω σε ένα σκοτεινό γράμμα που έγραψε ο Νεύτων στον John Lock, το 1693.

Νοικιάζει ένα σπίτι στην εξοχή και εκεί εμπλέκεται σε μια ιστορία με δύο γυναίκες και έναν άντρα.

Το παράξενο είναι ότι οι τρεις αυτοί  χαρακτήρες του έργου του Τζων Μπάνβιλ έχουν κοινά όχι μόνο τα ονόματά τους αλλά και άλλα στοιχεία τους με τους ήρωες, του πιο σημαντικού έργου για πολλούς, του Γκαίτε στο μυθιστόρημά του Elective affinities  του 1809. O όρος Elective affinities, αποτελούσε επιστημονικό όρο που κάποτε χρησιμοποιούσαν ο Νεύτων και άλλοι επιστήμονες της εποχής του.

 

 

v  Αργότερα ακολούθησε ένα τέταρτο βιβλίο , με τίτλο Mefisto, όπου ο Μπάνβιλ δούλεψε πάνω στο θέμα του Φάουστ και έτσι μετέτρεψε την τριλογία του σε τετραλογία. Αυτό όμως το μέρος δεν συμπεριλαμβάνεται στο παρόν βιβλίο.

 

v  Ο Τζων Μπάνβιλ  είπε, ότι αν κάποιος θέλει να δει το έργο του δεν έχει παρά να δει αυτή την τετραλογία, όλα όσα είχε να πει, είναι εκεί.