«Λόγια του Πρωινού και του Σούρουπου»

 

του Ναγκίμπ Μαχφούζ

 

Ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τελευταία.

Έρχεται από την Αίγυπτο και τον μεγάλο συγγραφέα Ναγκίμπ Μαχφούζ, με πρώτη έκδοση το 1987.

Πρωτότυπος τρόπος αφήγησης της ιστορίας τριών οικογενειών, που έζησαν στο Κάιρο, από το 1798, όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης εισέβαλλε στην Αλεξάνδρεια, μέχρι τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ με το Ισραήλ, το 1973.

Δίνει τις ιστορίες των προσώπων, χωρίζοντάς τους κατά αλφαβητική σειρά, με βάση το όνομά τους!!

Και είναι πολλά τα πρόσωπα, αφού έχουμε οικογένειες με έξι ή και δέκα παιδιά, πράγμα το οποίο κάνει την αφήγηση χαοτική. (Ευτυχώς στις τελευταίες σελίδες υπάρχουν σχεδιαγράμματα- οικογενειακά δέντρα).

Αν δεν αποθαρρυνθείς και συνεχίσεις το διάβασμα, βλέπεις ότι συνδέει τα γεγονότα και τα πρόσωπα με τόσο έξυπνο και οργανωμένο τρόπο, ώστε και να σε κρατάει σε εγρήγορση και αγωνία σχετικά με την πλοκή και να ξεκαθαρίζει σε επόμενες σελίδες τα μπερδέματα και τις απορίες, που επίτηδες αφήνει αναπάντητα.

Παρακολουθώντας τις ιστορίες των ηρώων του, γίνεσαι μάρτυρας της ιστορίας της Αιγύπτου δύο ολόκληρων αιώνων και του τρόπου με τον οποίο τη βιώνουν οι πολίτες της.

Αυτό που ενδιαφέρεται ο συγγραφέας να δώσει μέσα από την αφήγηση της ζωής όλων αυτών των ανθρώπων είναι,

 οι κοινωνικές τάξεις της Αιγύπτου,

 η θέση της γυναίκας και η βελτίωσή της με τα χρόνια,

 η σημασία του γάμου διαχρονικά,

 το πρόβλημα της αξιοκρατίας,

 η διάβρωση της παραδοσιακής αραβικής κοινωνίας,

 οι δεσμοί στην οικογένεια, που και αυτοί χαλαρώνουν στο  πέρασμα του χρόνου,

η σημασία της καταγωγής και του πλούτου (εδώ το επίτευγμα του συγγραφέα είναι ότι η ιστορία του συγκεντρώνει ήρωες όλων των βαθμίδων αυτών των αξιών),

η μετανάστευση στην Ευρώπη,

αλλά και η πολιτική ιστορία της χώρα, όπως τη βιώνουν πολίτες όλων των τάξεων.

 

Με το μυθιστόρημα αυτό έχεις βρεθεί στους δρόμους του Καΐρου, μέσα στο συνωστισμό των ανθρώπων, αμαξιών, υπαίθριων πωλητών, παιδιών και ζεις την ατμόσφαιρα με όλες τις αισθήσεις.