Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

Η άλλη πλευρά



Στης μοναξιάς τα μονοπάτια συνάντησα τις δυνατότερες φωνές.
 Φωτιές του σύμπαντος να υπόσχονται ελπίδες εκεί που δεν υπάρχουν.
Χάδια ανύπαρκτων χεριών να επουλώνουν πληγές.
Ματιές, μπηγμένα μαχαίρια στο στήθος
και η καρδιά να χάνει το ρυθμό της, να μπερδεύεται.
 Γνώσεις ενοράσεις που άλλοτε ηρεμούν κι άλλοτε συνταράζουν την ύπαρξη.
Στης μοναξιάς τα μονοπάτια, έζησα.
Τα πιο δυνατά όνειρα εκεί τα είδα. Τις πιο απίθανες μουσικές, εκεί. Τα ωραιότερα αρώματα.
Και σένα εκεί σε βρήκα.
Η δική σου η μεριά πιο σκοτεινή, πιο μπερδεμένη.
Μαζί προχωρήσαμε και μαζί ανθίσαμε.


Το παραμύθι μας κράτησε καιρό και ξαφνικά…
βρέθηκα απέναντι, στη "μεριά χωρίς τον Έρωτα" –όπως στο χαλί που ύφανα παλιά, τότε που δεν ήξερα.

Πρώτα είδα το μαύρο δέντρο, το καμένο,
μετά, πολύ μετά, μερικά λουλούδια ξανά,
όμως εγώ δεν άνθιζα,
η φύση τα έβγαζε, η φύση τα βγάζει.
Και κει τελειώνει το χαλί, κι ο δρόμος εκεί τελειώνει.
Την πιο όμορφη ζωγραφιά που φαντάστηκα, μαζί την κάναμε.
 Σ’ αυτό το μονοπάτι.
Και μου φτάνει.

Ευχαριστώ.