Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Επικοινωνία

Πρώτα είναι κάποια αισθήματα.
Αυτά πρέπει να μετατραπούν σε εικόνες.
Αυτές με τη σειρά τους σε λόγια, ανάλογα με το λεξιλόγιο του καθενός. 
Εδώ βέβαια μπαίνει και το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται o ομιλητής.
Ποιό είναι, τι σχέση έχει μαζί του, τι θέλει να μεταδώσει, κάποια πράγματα όπως τα νοιώθει, μήπως να τα αλλάξει λίγο μη και....;
Και ακόμα είμαστε στο πρώτο κομμάτι της επικοινωνίας με τον άλλο! 
Κατόπιν, ακολουθεί κάποια αντίστροφη διαδικασία. 
Για να μπορέσει ο δεύτερος ομιλητής να αντιληφθεί το νόημα των λέξεων του συνομιλητή του, χρειάζεται να μετατρέψει τα λόγια που άκουσε, σε εικόνες ανάλογα βέβαια πάλι με αυτά που κουβαλάει μέσα του.
Πως αντιλαμβάνεται το συγκεκριμένο λεξιλόγιο του πρώτου συνομιλητή; 
Σε κάποιες εικόνες θα μετατραπούν αυτά τα λόγια.
Τι είδους εικόνες θάναι αυτές; 
Πόσο ίδιες θα είναι με αυτές που είχε στο μυαλό του αυτός που προσπαθεί να τις μεταδώσει;
Και φυσικά αυτές τις όποιες εικόνες τελικά σχημάτισε ο δεύτερος συνομιλητής θα χρειαστεί να τις μεταφράσει σε αισθήματα!
Πόσες πιθανότητες έχει ο δεύτερος συνομιλητής να κατανοήσει την εμπειρία του πρώτου;
Όσο καλές προθέσεις κι αν υπάρχουν.
Δεν μοιάζει λίγο με κείνο το παιχνίδι που παίζαμε μικροί;
Το χαλασμένο τηλέφωνο; 
Και όμως κάτι υπάρχει που βοηθάει στο ξεπέρασμα όλων των παραπάνω δυσκολιών στην επικοινωνία.
Μπορείτε να βοηθήσετε με μια απάντηση;
Αν υπάρχει κανείς που μ'ακούει.
Αν υπάρχει απάντηση. 
Αν υπάρχει χρόνος να διατεθεί.
Αν υπάρχει διάθεση.

tohu va-bohu: Gruesome Carnage of the Joyce Wars

tohu va-bohu: Gruesome Carnage of the Joyce Wars

James Joyce and the Nutty Professor | The New York Observer

James Joyce and the Nutty Professor | The New York Observer

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Η Εκδοτική Οδύσσεια του “ Οδυσσέα ”

  • Το “ Ulysses “ εκδίδεται για πρώτη φορά στις 2 Φεβρουαρίου του 1922 από τον εκδοτικό οίκο Shakespeare and Company που ανήκει στην Αμερικανίδα Sylvia Beach και βρίσκεται στο Παρίσι. Προηγουμένως είχαν δημοσιευτεί αποσπάσματα του βιβλίου σε δύο λογοτεχνικά περιοδικά ένα αμερικάνικο και ένα αγγλικό.

  • Το 1934 το δικαστήριο στην Αμερική αποφαίνεται ότι το “ Ulysses “ δεν είναι πορνογραφικό βιβλίο και έτσι εκδίδεται από τον οίκο Random House.

  • Στην Αγγλία η πρώτη απεριόριστης κυκλοφορίας έκδοση του Ulysses γίνεται το 1937,πέντε μόλις χρόνια πριν το θάνατο του Joyce, από τον οίκο Bodley Head.

  • Το 1977, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου Hans Walter Gabler επιχειρεί μία αναθεώρηση της κλασσικής έκδοσης του βιβλίου, επειδή είχε διαπιστώσει λάθη στις προηγούμενες εκδόσεις εξετάζοντας φωτοτυπημένα , ως επί το πλείστον, χειρόγραφα. Έτσι το 1984 εκδίδεται στη Νέα Υόρκη από τον εκδοτικό οίκο Garland Publishers το βιβλίο “ Ulysses: A Critical and Synoptic Edition “ , ένα τεράστιο έργο σε τρεις τόμους, στην αριστερή σελίδα οι διορθώσεις στη δεξιά το διορθωμένο κείμενο. Τον αμέσως επόμενο χρόνο ένας νέος τζοϋσικός ερευνητής ονόματι John Kidd παρουσιάζει μια εργασία όπου υποστηρίζει ότι υπήρξε άπειρη προχειρότητα και αντιεπιστημονική δεοντολογία στο έργο του Gabler. Έτσι αρχίζουν οι Πόλεμοι του Joyce όπως ονομάστηκαν όλες οι αντιδικίες στους λογοτεχνικούς κύκλους, σχετικά με το αυθεντικό κείμενο όπως πραγματικά θα το ήθελε ο Joyce.

  • Την αγγλική έκδοση του 1937 ακολουθεί μια επανέκδοση στα 1961από τον Bodley Head και μια στα 1968 από τον εκδοτικό οίκο Penguin.

  • Όμως μετά την ογκώδη αναθεωρημένη έκδοση του Gabler, στα 1984 κυκλοφορεί μια πιο χρηστική αναθεωρημένη έκδοση το 1986, από την Penguin. Σήμερα, η αναθεωρημένη έκδοση του Gabler έχει πέσει σε ανυποληψία.
  • Το 1989 οι Philip Gaskelll και Clive Hart δημοσίευσαν το “Ulysses: A Review of Three Texts” με προτάσεις για αλλαγές στα κείμενα των εκδόσεων του 1922, 1961 και 1984, οι οποίες ακόμα συζητιούνται.

  • Το 1990, ο αμερικανικός οίκος Vintage International επανέκδοσε την πριν από την αναθεώρηση, εκδοχή του Ulysses.

  • To 1992 ο εκδοτικός οίκος Penguin επανέκδοσε την κλασσική εκδοχή του 1968 η οποία βασίζεται στις αρχικές εκδόσεις του 1922 και 1937 που έγιναν αμφότερες όσο ο Joyce ήταν ακόμη εν ζωή. Στη student edition του βιβλίου, ο Ιρλανδός επιμελητής της Declan Kiberd, πρόσθεσε σχόλια συνοπτικά σε κάθε επεισόδιο και αρίθμηση των στίχων που βοηθάει στη μελέτη του έργου.

  • Ο εκδοτικός οίκος Oxford Univercity Press προχώρησε ακόμα παραπέρα και εξέδωσε , άθικτη, την πρώτη έκδοση του 1922!

Σήμερα κλασσική θεωρείται η έκδοση του 1968, η οποία βασίζεται στις δύο πρώτες που ενέκρινε ο ίδιος ο Τζόυς.



Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Ulysses

  • "Την εποχή που ο Τζόυς αρχίζει το βιβλίο του με τα δεκαοκτώ κεφάλαια, σημειώνει πως έχει αναλάβει το “καθήκον” να γράψει:”ένα βιβλίο από δεκαοκτώ διαφορετικές γωνίες και σε ισάριθμα στυλ, που προφανώς οι συνάδελφοι του σιναφιού μου ούτε γνωρίζουν ούτε έχουν ανακαλύψει.” Εδώ έγκειται η κύρια ιδιομορφία του Ulysses: είναι δεκαοκτώ βιβλία μαζί, το καθένα με διαφορετικό ύφος και τεχνική αφήγησης, που όμως διηγούνται, με την εξαντλητική επιμονή ενός Προυστ, μια ιστορία: την ιστορία μιας μοναδικής ημέρας στο Δουβλίνο, της περίφημης πλέον 16ης Ιουνίου του 1904- ημέρα που πλέον έχει καθιερωθεί ανά τον κόσμο ως Bloomsday."
  • The time Joyce starts writing “ Ulysses” with the eighteen chapters, he notes down that he has undertaken the duty to write: “ a book, in eighteen different points of view and the same number of styles, which my colleague-writers have neither seen before, nor found out yet” That's what makes Ulysses unique: it's eighteen books together, each one with a different style and narrative technique,all of which however narrate a story , with the exhausting insistence of a Proust: the story of that unique day in Dublin, the famous 16th of June, 1904 - a day which has been established all over the world as Bloomsday.
  • "Ο αναγνώστης του Ulysses αναρωτιέται συνεχώς αν κατάλαβε καλά, αν διάβασε σωστά λέξεις ανίερα παντρεμένες μεταξύ τους, αν συλλάβισε σωστά φθαρμένες λέξεις, αν η σύνταξη είναι ορθή, αν παρέλειψε κάποιο κόμμα που ανατρέπει το νόημα, αν διαβάζει αγγλικά μεσαιωνικά, σύγχρονα, σε αργκό, ή το jargon κάποιας επιστήμης, λατινικά της Vulgata, ή αγγλικά της βίβλου του βασιλιά Ιακώβου, γαλλικά, γερμανικά ή πανάρχαια γαελικά."  
     Αποσπάσματα από το βιβλίο " Ulysses, Οδηγός Ανάγνωσης" του Άρη Μαραγκόπουλου.
  • The reader of Ulysses is always wondering if he has understood correctly, if he has read correctly words profanely married, if he has read correctly weathered words, if the syntax has been correct,if he has omitted a comma which changes the meaning, if he has been reading medieval english, or modern, or slang or the jargon of some science, latin Vulgata, or english of king Jacob's Bible, french, german or ancient gaelic”.
        Translated from the book, "Ulysses, a  Reading Guide" by Aris Maragopoulos.                                                                
    • Μετά την έκδοση επιτέλους του "Οδυσσέα", ο πατέρας του Joyce έστειλε στο γιο του το παρακάτω γράμμα: "Αν ήξερα πως για να γράψεις όλες τις ιρλανδέζικες βρισιές σου χρειάστηκαν δεκατέσσερα χρόνια, εγώ θα μπορούσα να το γράψω σε δύο μήνες και καλύτερα από σένα".
    • After Ulysses  was published at last, his father sent Joyce the following letter: “ If I had known that you'd need fourteen years to write all these irish curses, I could have written it, in two months and better than you”.
    • Η γυναίκα του Joyce αρνείται να διαβάσει τον "Οδυσσέα".
    • Joyce's wife refuses to read Ulysses.

    • Όταν ο James Joyce δουλεύει στο "Finnegans Wake"(Αγρύπνια για τον Φίννεγκαν), η γυναίκα του η Νόρα διηγείται: " Εγώ κοιμάμαι στο διπλανό δωμάτιο και σχεδόν κάθε βράδυ με ξυπνούν τα θορυβώδη γέλια του Τζιμ. Τότε του φωνάζω:" Τζιμ, ή σταμάτα να γράφεις το βιβλίο ή σταμάτα να γελάς".     Γέλαγε!!! Όταν έγραφε τα βράδυα το τελευταίο του έργο!!
    • When James Joyce works on “Finnegan's Wake", his wife recounts: “ I am sleeping in the next room and almost every night, I wake up because of Jim's loud laugh. Then I shout at him: “ Jim, either stop writing that book or stop laughing”. He laughed!! While writing his last work, he laughed!

    Αν θέλεις να μάθεις...μπορείς να μάθεις

    Ήταν οι δύο εκείνες αδερφές. Από τη Βίβλο. Πάντα τις σκεφτόμουν. Με θλίψη. Γιατί δεν ήθελα να το..παραδεχτώ. Η μία λέει, ήταν αυτή που συζητούσε με τον Ιησού. Η άλλη τους φρόντιζε. Τους πήγαινε το έστω λιτό φαγητό που ετοίμαζε. Τους πήγαινε το νερό. Φρόντιζε να κάθονται ωραία και καλά και να συζητάνε. Στα όμορφα που αυτή είχε υφάνει. Στα καθαρά που αυτή είχε καθαρίσει.
    Ποιος θα μπορούσε να ξέρει αν της άρεσε αυτό;
    Ήταν μήπως ερωτευμένη με τον Κύριο;
    Αγαπούσε τόσο την αδερφή της, ώστε να θυσιάζεται;
    Ήταν μήπως χαμηλής αντίληψης και της ήταν αρκετό αυτό που έκανε;
    Μήπως όταν μεγάλωσε, μετά Χριστόν πλέον, πέρασε από το μυαλό της να γράψει όλα αυτά που άκουγε στις συζητήσεις;
    Δεν θα μάθω , δεν θα μάθω ποτέ τι σκέφτονταν στ' αλήθεια.
    Μπορώ όμως να φανταστώ.
    Αλλά τότε δεν θα είναι το ίδιο πρόσωπο.
    Θα είναι ένα δικό μου δημιούργημα.
    Μα εγώ δεν ξέρω καν τη γλώσσα μου!
    • Δεν πειράζει. Αν θέλεις πολύ να μάθεις τι σκέφτονταν, θα μάθεις.
      Μπορείς να μάθεις, αλήθεια.
    • Δεν ξέρω αν έχω χρόνο.
    • Όσο έχεις.
    • Όσο έχω.

       If you want to learn.. you can learn


      I t was those two sisters. From the Bible. I always thought of them. With grief. Because I didn't want...to accept it. The one was the partner of Jesus in conversations. The other one was taking care of them. She carried the food, she had cooked, to them. She took them water. She took care of everything, so that they sit calm and peaceful to talk. Sit on the beautiful things she had woven. On the clean things she had washed. Who could really know, if she liked this? Was she in love with the Lord? Did she love her sister so much , that she had decided to sacrifice herself? Was she of low intelligence and felt satisfied with what she did? Did it pass her mind to write all the things she had heard in the conversations, after she grew older,in the A.D. years? I will never know, I will never know what she really thought. But I can imagine. Yes, but it won't be the same person then. It will be my own creature. But I don't even know my language.
      • Don't mind. If you want to find out what she really thought, you can do it. You can learn, really.
      • I don't know, if I have time left.
      • Ok, use as much as you have.
      • Ok, as much as I have!



    Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

    'Αρης Μαραγκόπουλος "Ulysses, Οδηγός Ανάγνωσης"

    "Ίσως να μην υπάρχει άλλο βιβλίο στην παγκόσμια λογοτεχνία που να απογοητεύει τόσο απελπιστικά τον προτιθέμενο αναγνώστη, από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο, από τις πρώτες κιόλας γραμμές, και που ταυτοχρόνως να μπορεί να πουλάει πάνω από 100.000 αντίτυπα το χρόνο."


    ...... και αλλού

    • η αφηγηματική παραλληλία με θέματα αντλημένα έξω από την κυρίως πλοκή, από την ιστορία ή την μυθολογία
    • η απουσία ευθύγραμμης πλοκής με τις στερεότυπες ανατροπές του κλασσικού μυθιστορήματος του 19ου αιώνα
    • η συνειδησιακή ροή (αυτό που συνήθως αποδίδεται λανθασμένα ως εσωτερικός μονόλογος )
    • η ενσωμάτωση εξωλογοτεχνικών κειμένων
    • το τολμηρό “ μοντάζ “ μεταξύ διαφορετικής μορφής κειμένων
    • η ποιητική αναπροσαρμογή της πραγματικότητας με αντιποιητικά – εκ πρώτης όψεως- ready-made υλικά, από καταχωρίσεις σε εφημερίδες ή από άλλο εξωλογοτεχνικό υλικό
    • η εσκεμμένη κατάχρηση της ονοματοποιίας
    • οι παράδοξες μεταφορές
    • ο αφηγηματικός ρυθμός που παρακολουθεί και “μιμείται” την πλοκή 
    • οι παραβάσεις στη σύνταξη και τη γραμματική εκφορά των λέξεων
    • το ατέλειωτο " παιχνίδι" με τις λέξεις
    • η χωρική αναπαράσταση του χρόνου
    • η απομίμηση άλλων λογοτεχνικών ειδών και τεχνών ( μουσική, θέατρο, κινηματογράφος )
    • τα ανέκδοτα, τα αινίγματα, τα τραγούδια του μιούζικ χολ και του συρμού
    • τα αισθηματικά ρομάντζα συνδιασμένα με δικιμιακά, επιστημονικά ή φιλοσοφικά κομμάτια
    • η λεπτομερής αναπαράσταση των σωματικών λειτουργιών
    • τα απατηλά αφηγηματικά “κλειδιά”
    • οι απέραντοι ραμπελαιζιανοί κατάλογοι
    • η αποδόμηση των αυτοβιογραφικών στοιχείων του συγγραφέα μέσα στο λογοτεχνικό κείμενο
    • η εκτενής χρήση των προσωπείων
    • η εναλλαγή των ρόλων μεταξύ των πρωταγωνιστών αλλά επίσης μέσα στο ένα και το αυτό πρόσωπο
    • η επανειλημμένη χρήση του τυχαίου ως κανονικού
    κ.λπ, κ.λπ

    ιδού, μερικοί μόνον, από τους τρόπους που πρώτος ο Ιρλανδός συγγραφέας εισήγαγε και που σήμερα είναι λογικό να μην ξενίζουν όπως παλαιότερα, για τον απλό λόγο ότι τους έχει οικειοποιηθεί όλη η ενδιαφέρουσα λογοτεχνία που γράφτηκε μετά από εκείνον, μετά το Ulusses. 







    James Loyce

    Έχω μια πολύ μεγάλη ιστορία με τον James Joyce!! Προσπαθώ πολλά χρόνια τώρα να τον αγαπήσω! Όχι δεν θέλω να " έχω διαβάσει " τον μεγάλο Joyce και γω. Δεν μου αρέσουν οι "δήθεν". Για αυθεντικά θέλω, μιλάω. Κάτι, που δεν είναι η στιγμή να προσδιορίσω εδώ, με ωθούσε. Διάβασα τον " Οδυσσέα" πριν λίγο καιρό!! Πρώτη φορά που κατάφερα να το διαβάσω μέχρι το τέλος! Τρελλάθηκα! Μου άρεσε τόσο πολύ και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τόσον καιρό δεν τα είχα καταφέρει να προχωρήσω πέρα από τις πρώτες σελίδες. Μετά ήρθαν οι ερωτήσεις: γιατί σου άρεσε; τι ήταν αυτό που σου άρεσε; Από μικρή κάτι στην Τέχνη γενικά μου άρεσε ή δεν μου άρεσε. Δεν ήθελα να εκφράσω με λόγια το γιατί. Σα να έχανε μου έμοιαζε. Όμως εδώ δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Εδώ ήξερα ότι θα μείνω καιρό να ψάχνω το τι και το γιατί. Πήγα λοιπόν στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου και άρχισα να ψάχνω. Και στο Διαδίκτυο φυσικά. Για τον Joyce. Δεν θα πω περισσότερα, απλά θα συνεχίσω από εδώ για νάχω παρέα σε αυτήν την μοναχική διαδικασία- αναζήτηση και ίσως αν είμαι τυχερή ακούσω κάποιες γνώμες. Θα γράφω αυτά που διαβάζω και σκέφτομαι για έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Σα να διαβάζω φωναχτά..όπως έκανα στο σχολείο όταν δυσκολευόμουν!
    Το ξέρω ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες αναγνώσεις του " Ulysses".


    It's a big story, my " relation" to James Joyce.I had tried to love him for very long. No, I didn't want to be another one of those who have read "great Joyce". No. I am talking about authentic feelings. Something urged me. It's not the right time and right place to define it. Finally, I read Ulysses few years ago. First time I managed to reach the end of the book!! I got crazy! I enjoyed it so much, that I was surprised. I couldn't read more than the first few pages all this time. Afterwards, questions followed: Why did you like it? What was it you liked? etc Since I was very young, I either liked or dsliked a piece of art and believed that if I had to explain why, it would "destroy" something in the feeling. However, here, it wasn't like this. After finishing it, I knew I would stay and try to find out all the "whats" and "whys". So, I went to the University library of my area and started looking for books about Joyce. On the Internet as well, of course. I will not write more. I will just go on from here, so as to have company in this lonely procedure and I might be lucky to have some opinions. I will be writing what I read or think about one of the greatest writers of the 20th century. As if I read out loudly..as I used to do at school when something was difficult to understand!
    I know more readings of " Ulysses" will follow.