28 Απριλίου
2019
4:02 ξημερώνει Πάσχα!
Όταν το παραμύθι τελειώνει και η άμαξα ξαναγίνεται κολοκύθα,
σκέφτεσαι με απορία: μα πώς δεν την έβλεπα ολόκληρη κολοκύθα, πώς δεν έβλεπα
ότι το αστραφτερό μου φόρεμα ήταν κουρέλια και ο πρίγκιπας ένας νεαρός με ένα απλό χαμόγελο μόνο!
Αλλά και χωρίς το παραμύθι, τι θα σε απογείωνε;
Τι άλλο έχει
αυτή τη δύναμη να σε μεταμορφώνει και σένα τον ίδιο και τους άλλους γύρω σου!
Και τα πράγματα!
Και τον ουρανό τον ίδιο!
Σα να πατάς το κουμπί «ωραιοποίηση»
και ακόμα πιο μαγικό!
Μόνο που όταν κάτι ξαφνικά γίνει και ανάψουν τα φώτα
αναρωτιέσαι «όμως μήπως ήταν όμορφα, μήπως άξιζε;»!
Ήταν; Δεν ξέρω.
Ξέρω όμως πώς
η επανάληψη του ίδιου είναι βαρετή, βαρετή του θανάτου.
Και όπως ο ποιητής από τα βάθη των αιώνων είπε, στο τέλος το
σώμα μου θα γίνει σκόνη όμως “polvo enamorado”,
«ερωτευμένη σκόνη».
