Συνοπτική ανακεφαλαίωση της ιστορίας της Γης και του ανθρώπου με έναν πρωτότυπο τρόπο, από τον Γιώργο Γραμματικάκη (1938-2023),  φυσικό, πανεπιστημιακό καθηγητή, πρώην πρύτανη και συγγραφέα, στις τελευταίες σελίδες της «Κόμης της Βερενίκης», και αφού παρουσίασε αναλυτικά το θέμα αυτό με έναν επιστημονικό μεν, αλλά κατανοητό τρόπο για τους μη ειδικούς,  στις προηγούμενες σελίδες αυτού του καταπληκτικού βιβλίου του, που ξεπέρασε τα 100.000 αντίτυπα, από τις Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης.

 

«Ας αντιστοιχίσουμε την ιστορία της Γης, των περίπου πέντε δισεκατομμυρίων ετών, με κάτι πιο προσιτό στη σκέψη, τη διαδρομή ενός και μόνον ημερολογιακού έτους.

Η πρώτη του μέρα –η 1^η Ιανουαρίου- ταυτίζεται με τον σχηματισμό του πλανήτη μας και η τελευταία –η 31^η του Δεκεμβρίου- με το σήμερα.

Για τους δύο πρώτους μήνες αυτού του υποθετικού έτους, μέχρι δηλαδή τις αρχές Μαρτίου, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία. Η Γη είναι, πιθανόν, μια στροβιλιζόμενη μάζα αερίων και σκόνης, ενώ στη συνέχεια στερεοποιείται και αποκτά μια δηλητηριώδη ατμόσφαιρα.

Η ζωή εμφανίζεται μέσα στον Απρίλιο, ενώ έχουν περάσει ήδη 100 μέρες από την αρχή. Έκτοτε, και για πολλούς μήνες, υπάρχει πάλι μια σχετική ασάφεια ως προς τη διαμόρφωση του πλανήτη. Η σύγκρουση των τεκτονικών πλακών δημιουργεί ηπείρους, οροσειρές και βαθύτατα ωκεάνεια ρήγματα, ενώ η εξέλιξη της ζωής προχωρά με ανεπαίσθητα βήματα.

Είναι μόνο στα μέσα Νοεμβρίου –σαράντα πέντε μέρες πριν από το «σήμερα»- που η ζωή κυριαρχεί στους ωκεανούς.

Προς τη στεριά εξέρχεται δεκαπέντε ημέρες αργότερα.

Κατά τα μέσα Δεκεμβρίου, την επιφάνεια της Γης καλύπτουν δάση, λουλούδια  και πρωτόγονες μορφές ζώων.

Μια εβδομάδα πριν από σήμερα, οι δεινόσαυροι κυριαρχούν,

ενώ οι ανθρωπόμορφοι πίθηκοι εμφανίστηκαν πριν λίγες ώρες

και ο Homo sapiens πριν από μία ώρα.

Σ’ αυτήν τη μία και μόνο ώρα στη διαδρομή ενός ολόκληρου έτους, επισυμβαίνει ουσιαστικά η ανθρώπινη εξέλιξη•

λίγα μόνο λεπτά κατέχει η γραπτή ανθρώπινη ιστορία

και μόνο σε μερικά δευτερόλεπτα μετρείται η περίοδος που η επιστήμη και η τεχνολογία μετατρέπουν τον άνθρωπο, από υπόδουλο, σχεδόν σε κυρίαρχο του φυσικού κόσμου.

Κυρίαρχο ναι, όχι όμως και αναγκαστικά σοφότερο».