Ο Γιόχαν

Ο  Γιόχαν είναι Ελβετός.

Δηλαδή καμία σχέση με μας. 

Δεν είπα εγώ καλύτερος.

Ούτε χειρότερος είπα.

Ελβετός. 

Σκέτο.

Μεγάλωσε σ’ ένα περιβάλλον, όπου εκτιμούσαν την ομορφιά, τη γνώση. Ήρεμο περιβάλλον, χωρίς φασαρίες, χωρίς εντάσεις. Οι τοίχοι ανάμεσά τους είχαν γερή ηχομόνωση. Δεν του έλειψε τίποτα. Αγαπούσε να κάνει πολλά πράγματα. Χαιρόταν το όμορφο σπίτι, στη Ζυρίχη. 

Γελούσε όταν θυμόταν τα λόγια ενός Έλληνα φίλου που τον είχε καλέσει στη Ζυρίχη παλιά, κατά το ’70 θα ήταν,  « Περπατώ στα πεζοδρόμιά σας και φοβάμαι μην τα λερώσω». Τι ωραίος τύπος! Πού να βρίσκεται άραγε; 

Σκέφτηκε για μια στιγμή να πάει στην Ελλάδα.

Λες;

Μπορεί να του κάνει καλό.

Ο ήλιος και τα λοιπά.

Δεν το πίστευε, το ήλπιζε όμως.

Έτσι ξεκίνησε. Μάιος ήταν. Δεν το κατάλαβε για πότε έφτασε. Θα πήγαινε σε μια πόλη της Κρήτης. Είχαν ξαναπάει εκεί, οικογενειακώς. Παλιά. Τότε που ξανθό αγοράκι απολάμβανε τη θάλασσα και τον ήλιο, χωρίς ίχνος μαυρίλας. 

Καμία σχέση με σήμερα. Ώριμος άντρας, δεν περίμενε να νοιώθει έτσι.

Τα τελευταία δύο χρόνια  δεν είχε ηρεμία. Άντρας σχετικά νέος ακόμα, γύρω στα σαράντα. Ο πατέρας του παντρεύτηκε στην ηλικία του! Μπορούσε κι αυτός να αρχίσει τη ζωή του. Κάτι μέσα του τραβούσε χειρόφρενο στα σχέδια του για το μέλλον. Δεν μπορούσε να το ελέγξει τον τελευταίο καιρό. 

Τι θέλεις παιδί μου; 

Όλα τα  έχεις.

Βγήκε βόλτα στην πόλη. Απόγευμα. Τι όμορφη πόλη! Η εποχή, η ομορφότερη. Όλα τα χρώματα σε κάθε απίθανο σημείο της πόλης. Χαρούμενοι άνθρωποι. 

Κάθισε στις «Θαλασσογραφίες». Η σερβιτόρα τον καλοκοίταζε δοκιμάζοντας τη γοητεία της. Θα μπορούσε να της πιάσει κουβέντα. Όλοι τους μιλάνε αγγλικά, εδώ. Παρήγγειλε τον εσπρέσο του. Η θέα! Πίνακας! 

Έμεινε να θυμάται τη ζωή του μέχρι που άρχισε να πέφτει ο ήλιος.

Ανηφόρισε στη Φορτέτζα. Από το κάστρο είχε καλύτερη θέα. Θάλασσα! Ε, και;

Ηλιοβασίλεμα.

Κόκκινο.

Αίμα.

Όσο πιο μεγάλη η ομορφιά, τόσο πιο σφιχτός ο κόμπος στο λαιμό.

Του κρύφτηκε του φύλακα. Ήθελε να μείνει μέσα στο κάστρο. Όλο το βράδυ. Να σκεφτεί.

Τι σκεφτόταν όλο το βράδυ, μόνο αυτός το ξέρει.

Κατά τα ξημερώματα είπε ο ιατροδικαστής.

Λίγο πριν φέξει, είπε.

Ο φύλακας, δεν είδε τίποτα το πρωί.

Μόνο όταν ήρθαν οι πρώτοι τουρίστες.

Αργότερα. 

Άκουσε τις φωνές. 

Έτρεξε προς το μοναδικό δέντρο του κάστρου.

Ο Γιόχαν δεν άντεξε τη νύχτα. 

Τη νύχτα της ζωής του.

Εκεί κρεμασμένος αγνάντευε προς το βορρά.

Προς την πατρίδα του.

Μια μέλισσα περπατούσε στο πρόσωπό του. 

Μια μέλισσα.