12 Οκτωβρίου 2023

 Μέσα στη θηριωδία που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας υπάρχουν κάποιοι που χαμογελούν, αυτοί που βλέπουν τα προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά τους να πουλιούνται σαν τρελά.

Υπάρχουν οι άλλοι που βιώνουν την καταστροφή, τον θάνατο, την παράνοια.

Και εκείνοι που πολεμούν.

Κι εμείς οι άλλοι που παρακολουθούμε αυτά που μας δείχνουν οι διαμορφωτές των αντιλήψεών μας.

Και παίρνουμε πλευρές συχνά με ευκολία, άκριτα, χωρίς γνώση και δικαιολογούμε τον θάνατο που προκαλείται από έναν από τους εμπλεκόμενους, όπως διαλέγουμε ποδοσφαιρική ομάδα.

Ο θάνατος κανενός δεν δικαιολογείται. Δεν θα έπρεπε να δικαιολογείται. Λες ναι, αλλά αν απειλούμαι; Ναι, σωστά τότε θυμόμαστε το ζώο μέσα μας και κάνουμε ότι θα έκανε και αυτό σε κίνδυνο! Τόσοι αιώνες πολιτισμού και πάλι στη ζούγκλα γυρνάμε. Πού να βρει κανείς την αισιόδοξη ματιά;

Και μετά γυρίζουμε στην καθημερινότητά μας, μέχρι τις επόμενες σοκαριστικές εικόνες που θα μας ξαναδείξουν. Μπορεί να ψάξουμε στο Ίντερνετ κάποια λέξη ή πόλη, στην καλύτερη περίπτωση.

Πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε σε μια τέτοια καταστροφή όπως ο πόλεμος; Ένα αεροπλάνο γεμάτο νέους που γελάνε και τραγουδάνε γιατί γυρίζουν στην πατρίδα για να σκοτώσουν σαν ήρωες. Κάποιοι άλλοι κρυμμένοι σε λαγούμια να χαίρονται που σκότωσαν σαν ήρωες.

Κάποιοι έχουν δίκιο και κάποιοι έχουν το δικό τους δίκιο.

 Για να βρούμε την αλήθεια θέλει δουλειά πολλή.

Αρκεί να ψάξουμε. Πολύ. Από όλες τις μεριές που πέφτουν οι ρουκέτες. Δύσκολο. Μπορούμε όμως να κάνουμε κάτι ευκολότερο.

ΝΑ ΜΗ ΦΑΝΑΤΙΣΤΟΥΜΕ.

Κάθε θάνατος που  προκαλείται είναι οδυνηρός.

 Όχι, δεν έχουν όλοι δίκιο.

Δεν λένε όλοι την αλήθεια. Υπάρχουν συμφέροντα.

 ΠΑΝΤΑ.

 Έξω από την εμπόλεμη ζώνη υπάρχουν αλεπούδες που χαμογελάνε κάτω από τα σοβαρά τους πρόσωπα.