Ξαφνικά

Σοφοί, φιλόσοφοι, «ειδικοί» και ειδικοί, πολίτες απλοί έχουν μιλήσει γι αυτό το συναίσθημα και τα έχουν πει όλα.

 Σοφά διατυπωμένα. Εξηγημένα. Δικαιολογημένα από κάθε πλευρά.

 Και συ τα έχεις διαβάσει, ακούσει, μελετήσει, σπουδάσει ίσως.

 Ξαφνικά όμως στη ζωή σου .…. 

Αχ, αυτό το ξαφνικά! 

Κάποτε είχα γνωρίσει ένα μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Χριστινάκι. Όχι πού το θυμήθηκα, δεν το ξέχασα ποτέ. Κάθε φορά που κοιτάζω το φεγγάρι όταν είναι ολοστρόγγυλο, «μάτι δολοφόνου» και απολαμβάνω την ομορφιά του, η εικόνα της μπερδεύει το συναίσθημα.

 Μικρούλα με τα ξανθά μαλλάκια να πλαισιώνουν το αγέλαστο παιδικό προσωπάκι, καθισμένη στη νυχτερινή άμμο, χαμένη σε μια παραλία της Χαλκιδικής, με φεγγάρι κατακόκκινο να κοροϊδεύει από χαμηλά, «Δεν μου αρέσει έτσι το φεγγάρι» να δηλώνει σοβαρά κι απόλυτα, σπάζοντας την εικόνα σε χίλια κομμάτια. «Εμένα μου αρέσει, όταν είναι σα φέτα». Και γω έψαξα να βρω τι σχέση ενδεχομένως είχε η προτίμηση αυτή με το μανάβικο του ξενοδοχείου που δούλευα εγώ και έμενε το Χριστινάκι τότε.

 Καμία.

 Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να φύγουν της είπα πως θα την σκέφτομαι και θα την αγαπώ για πάντα.

Νόμιζα ότι αυτό ήταν σημαντικό ή έστω κάτι.

 « Εγώ δε θέλω να με σκέφτεσαι, εγώ θέλω να είμαι μαζί σου».

 Σωστά.

 Όμως στα παραμύθια που της ξετύλιγα στην παραλία τα βράδια μέχρι να διασκεδάσει η μάνα της στη Ντίσκο και να έρθει να την πάρει, ήθελε «Εμένα μου αρέσουν τα παραμύθια με ξαφνικά». 

Σωστά.

Ξαφνικά λοιπόν και Χριστινάκι ένα. 

Εμένα αντίθετα δεν μου άρεσαν καθόλου τα παραμύθια με ξαφνικά.

 Ούτε και οι αλήθειες. 

Με ξαφνικά.

Ξαφνικά λοιπόν συμβαίνει κάτι και νάτο το «συναίσθημα» στη ζωή σου.

 Τότε όμως τα πάντα είναι διαφορετικά.

 Ναι ναι το ξέρεις. 

«Έτσι είναι τα πράγματα.», «Τι να κάνουμε. Αυτά έχει η ζωή».« Ο χωρισμός είναι μέσα στο παιχνίδι. Ζωντανός ή μη».

 Και όσο προσπαθούν να σε παρηγορήσουν καλοπροαίρετοι φίλοι, τόσο πιο έντονα το βιώνεις το «συναίσθημα».

 Είναι αυτό το συναίσθημα που νοιώθεις όταν ότι αγάπησες δυνατά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ. 

Απουσία. 

 Χωρισμός.

 Θάνατος.

Δεν είμαι λυπημένη.

Το φεγγάρι πάντα ολόκληρο μου άρεσε.

 Ένα κατακόκκινο, τεράστιο, Σπετσιώτικο.

Το ξαφνικά είναι που δεν μου αρέσει.