Το βιβλίο της Κατερίνας

του Αύγουστου Κορτώ

Η ιστορία του αρχίζει από το τέλος. Και αυτό το τέλος το καταθλιπτικό είναι για την Κατερίνα σωτήριο:

« Ο γιος μου με βρήκε. Χαράματα Παρασκευής, πέντε μέρες πριν κλείσει τα είκοσι τέσσερα. Κατάλαβε πως είχα πεθάνει κι ας μην είχε αλλάξει τίποτα στο χώρο……..

Μήνας Δεκέμβρης και τα καλοριφέρ αναμμένα στο φουλ. Εγώ στο κρεβάτι γυμνή τελείως. Είχα παχύνει πολύ τα τελευταία χρόνια, και στον ύπνο ρούχα και σκεπάσματα με πνίγανε. Σελίδα τραγικού ποιητή της αθλιότητας και της αγάπης: γυμνό τον πρωτόδα, γυμνή με κοίταζε τώρα για τελευταία φορά.»

Ο Αύγουστος Κορτώ το ψευδώνυμο του θεσσαλονικιού συγγραφέα Πέτρου…; Τον συνάντησα τυχαία στο fb πρόσφατα και μόλις τώρα τέλειωσα το βιβλίο του « Το Βιβλίο της Κατερίνας». Να λυτρωθεί ζήτησε φαντάζομαι βγάζοντας τη λύπη του σε μια αφήγηση των παθών της οικογένειας. 

Ίσως ήθελε να μας συστήσει την αγαπημένη του «μάμα» που ήταν ξεχωριστή σε όλα.

Όπως και νάχει, είναι μια συγκλονιστική αφήγηση της νεκρής μάνας Κατερίνας που βασανίστηκε και βασάνισε πολύ με την αρρώστια της. « Η τρέλα ο μεγαλύτερός μου φόβος……Και η άγνωστη, φριχτή λέξη: σχιζοφρενής.» Διαβάζοντας για την Βιρτζίνια Γουλφ μαθήτρια ακόμα, για πρώτη φορά αναρωτιέται η Κατερίνα του βιβλίου μήπως και ή ίδια είναι σχιζοφρενής. Ένας γλυκός και δοτικός πατέρας ο οδοντίατρος Τάσος που μέχρι το τέλος προσπαθεί να βοηθήσει τη γυναίκα του και να διαφυλάξει το γιο του, Πέτρο ο οποίος δημοσιεύει βιβλία με το ψευδώνυμο Αύγουστος! Η σχέση της Κατερίνας με το γιο της χαρακτηρίζεται από τον ίδιο «συμβιωτική» και είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στη ζωή της Κατερίνας.  Ξέρει όμως πολύ καλά ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει στο λατρεμένο παιδί της  είναι να το απαλλάξει από το βάρος της σχέσης τους. Και αυτό κάνει.

Ο συγγραφέας με τη φωνή της αφηγήτριάς του προς το τέλος του έργου  λέει: « Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός από αυτούς που θα το διαβάσουν…….Εμένα αυτή είναι η αλήθεια μου και από κει και πέρα, ο καθένας ας διαλέξει τη λήθη που του ταιριάζει, που τον ανακουφίζει ».

Ελπίζω ότι όπως σοφά μάντεψε η Κατερίνα πριν την τελική και τελεσφόρο απόπειρά της να φύγει σε άλλους κόσμους «με την ελπίδα μιας ζωής υπέροχης σαν αυτήν που αφήνω» , ο αγαπημένος της γιος θα –έχει-ξεχάσει με τα χρόνια και θα είναι επιτέλους ελεύθερος!

Ησύχασε και πέτα Κατερινάκι!