Mάρω Βαμβουνάκη

Η Λυγία γίνεται σήμερα 72 χρονών. Τα κατάφερε μια χαρά στη ζωή της. Κόρη του απαράβλητου, επιτυχημένου, διανοούμενου, δίκαιου επιχειρηματία αλλά και αριστερών φρονημάτων, Αδριανού Σοφού, τον λάτρεψε, τον ανταγωνίστηκε, του έμοιασε και ανέλαβε μετά το θάνατό του τις επιχειρήσεις του. Οξυδερκής και πολύ όμορφη η ίδια, στα 72 συνεχίζει να εργάζεται με ζήλο και να απολαμβάνει την ευμάρεια που της έτυχε.

Αυτή λοιπόν την ημέρα των γενεθλίων της, με την οποία αρχίζει το καταπληκτικό βιβλίο της η Μάρω Βαμβουνάκη, δέχεται αναπάντεχα την επίσκεψη του Αλέκου Ροδόπουλου και του Άγη Σταύρου, συμφοιτητών και εραστών της, τους οποίους είχε να συναντήσει από τα φοιτητικά τους χρόνια.

Την πιέζουν να γιορτάσουν τα γενέθλιά της, οι τρεις τους, το βράδυ εκείνο και καταφεύγουν σε εστιατόριο πολυτελούς ξενοδοχείου στο δρόμο προς το Σούνιο κλεισμένο αποκλειστικά γι αυτούς. Εδώ αρχίζουν οι μνήμες, τα συναισθήματα και οι σκέψεις. Η Λυγία σκέφτεται, σκέφτεται πολύ όπως πάντα και ψάχνει να βρει από πού πηγάζει ο θυμός της για τους δύο τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά καθόλα ίδιους μετά από πενήντα χρόνια εραστές της, που τους είχε απορρίψει και τους δυο. "Οι άνθρωποι" λέει "απαιτούν την αγάπη σου και σπάνια συναισθάνονται πως οι ίδιοι οφείλουν να στην εμπνέουν."

"Στράφηκε και τον κοίταξε· την κοιτούσε. Το βλέμμα του ήταν σχεδόν ίδιο με το βλέμμα του νεαρού φοιτητή όταν την κοίταζε τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους στα έδρανα του αμφιθεάτρου. Πίσω από τις πολλές σημερινές ρυτίδες του, πίσω από τη θλίψη του κρεμασμένου δέρματος, την κοίταζε περίπου με το ίδιο βλέμμα. Ξαφνικά ένιωσε μια μικρή συγκίνηση να της τσιμπάει το στομάχι. Όχι συγκίνηση για τον Άγη, αλλά από νοσταλγία για τη νιότη της. Για εκείνο που εκείνη ήταν όταν εκείνος την κοιτούσε όπως την κοιτούσε τώρα."

Και είναι και ο ξάδερφος του Αλέκου, ο Νικηφόρος. Τον συνάντησε για λίγες ώρες τότε, πριν 50 χρόνια. Αυτός που της χάρισε το ηλιοβασίλεμα ψηλά από τα Πιέρια και την έκανε να σκεφτεί "Οι άνθρωποι που συγγενεύουν γνωρίζονται ή αναγνωρίζονται;" Γιατί αυτή όταν τον είδε τον αναγνώρισε ως την αδερφή ψυχή, όμως τι ήταν αυτό που την έκανε να φύγει από δίπλα του;

Τη Μάρω Βαμβουνάκη δεν τη γνωρίζω καλά ως συγγραφέα αλλά ομολογώ ότι απόλαυσα τόσο πολύ το βιβλίο της, που θα συνεχίσω με το επόμενο δικό της.