Οι συγκλητικοί της Ρώμης ή Κοιμήσου εσύ και ..η τύχη σου σε δουλεύει.

 

Διάβαζα για τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις των μεγάλων κατακτήσεων των Ρωμαίων και βρέθηκα απέναντι σε μια απάντηση σε απορία, -αφελή ίσως αλλά απορία - που είχα χρόνια.

Ως εργαζόμενο παιδί από την ηλικία των 8 ετών και συνέχεια ως ενήλικη μέχρι τα 67 τωρινά μου χρόνια, ποτέ δεν έγινα πλούσια, αν εξαιρέσει κανείς την περίοδο οικονομικής κρίσης της χώρας μου, οπότε το εισόδημα των 1000 ευρώ από τη σύνταξή μου με ανέβαζε στους τυχερούς ευκατάστατους ανάμεσα στους συμπολίτες μου.

Η απορία μου λοιπόν, η οποία καμία ζήλια δεν περιέχει γιατί ποτέ δεν πόθησα πλούτη - μα ΠΟΤΕ - ήταν πώς έγιναν πλούσιοι όλοι αυτοί οι πλούσιοι. Αφελής απορία;  Ίσως. Σεβαστή ελπίζω, όπως κάθε απορία.

Αυτό που διάβασα λοιπόν, με δικά μου λόγια είναι το εξής:

 

Οι συγκλητικοί, λέει ήταν μια καινούργια αριστοκρατική τάξη που δημιουργήθηκε μετά τις μεγάλες κατακτήσεις των Ρωμαίων.

Αυτοί, οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους είχαν, λέει καταλάβει κάποτε κάποιο ανώτατο αξίωμα.

Η απόκτηση των αξιωμάτων γινόταν με εκλογές. Ψήφιζε ο λαός.

Ο λαός ο οποίος αποτελούσε και τον στρατό που πολέμησε για την απόκτηση των μεγάλων κατακτήσεων και τη δημιουργία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Αυτός ο λαός, λέει είχε έναν "έμφυτο" (sic!!) σεβασμό προς τη δύναμη του χρήματος των ευγενών τους οποίους ψήφιζε.

Των ευγενών αυτών που μετά τις μεγάλες κατακτήσεις απέκτησαν όλες τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις , που αφαιρούσαν από τους νικημένους. Τις απέκτησαν. Δηλαδή τις κατάσχεσαν. Δηλαδή τους χαρίστηκαν.

Των αριστοκρατών αυτών που πήραν επίσης στα χέρια τους το εμπόριο των κατακτημένων χωρών και τα τεράστια κέρδη από την είσπραξη των φόρων.

Και έτσι από γενιά σε γενιά αυτές οι οικογένειες πλούτιζαν όλο και περισσότερο και αποτελούσαν μία δύναμη απέναντι στο λαό. Που τους ψήφιζε. Που τους σέβονταν.

 

ΟΧΙ, δεν θα δεχτώ την εύκολη απάντηση.

ΟΧΙ δεν ήταν χαζός ο λαός. Αλλιώς δεν θα γίνονταν οι αλλαγές που έχουν γίνει από τότε.

 ΝΑΙ, προχωράει αργά η αλλαγή σε πιο δίκαιες κοινωνίες.

 Γιατί πάντα η εξουσία βρίσκει τρόπους να πείθει για αποδοχή της δύναμης των εκλεκτών. Των καταπατητών του ιδρώτα του λαού.

Σήμερα τον ονόμασαν: αδιαφορία για την πολιτική.

Δεν μιλάω για κόμματα. ΟΧΙ.